VICTORiaan in de kijker
Ivo De Poorter (2005)
In het voetlicht wil elke aflevering een collega in het zonnetje zetten. Ivo Depoorter, systeembeheerder van het OCMW van Wervik mag de spits af bijten. Naast motor van twee spraakmakende werkgroepen is hij auteur van het boek 'Informatiebeveiliging binnen lokale besturen (uitgegeven bij V-ICT-OR).
- Ivo, hoe komt iemand als jij in een openbaar bestuur terecht?
Wel in 1999, na 18 jaar militaire dienst waarvan een groot deel in NATO-verband, hebben mijn echtgenote en ik besloten om terug te keren naar België. Dit om de kinderen naar een Belgische school te kunnen sturen. Ik wist dat ik na een actieve loopbaan bij Landsverdediging nooit zou kunnen aarden in een minder actieve eenheid in België. Ik kon dan ook niet anders dan op zoek gaan naar ander werk!
In de millennium periode, waar de soft– en hardwareleveranciers iedereen onnodig de schrik op het lijf gejaagd hebben, was het niet moeilijk om werk te vinden. Toen was het nog aan de IT’ers om te bepalen bij wie ze graag wilden werken en niet andersom (lacht).
- Wat was uw functie binnen de NATO?
Ik maakte deel uit van het ISCC (Information Systems Control Centre) in het NATO HQ (Headquarter) van Heidelberg (Zuid-Duitsland). Onze eenheid, die bestond uit 500 man, stond is voor het bevel over de Landstrjdkrachten in Europa. Zo hadden we o.a. het bevel over de troepen van IFOR/SFOR/KFOR. Mijn hoofdtaken binnen het hoofdkwartier waren ADP-instructor (ADP= Automatic Data Processing) en SSO (Site Security Officer). Ik moest er aan stafofficieren les geven over de software in gebruik binnen de NATO. Dit ter voorbereiding van hun opdracht in oorlogsgebied. Als SSO stond ik onder het bevel van de HQSO (Headquarter Security Officer), dit voor de controle op de naleving van de veiligheidsvoorschriften binnen de dienst. Mijn functie in oorlogsgebied, waar ik meerdere opdrachten uitgevoerd heb, was dan weer een combinatie van databaseadministrator en systeembeheerder.
- Waar heb je het vak geleerd?
De eerste jaren van mijn militaire loopbaan heb ik een opleiding genoten als communicatiespecialist. Morse, telex en andere communicatiemiddelen waren toen de technieken waar ik ettelijke dagen en nachtjes mee heb doorgebracht. In de NATO heb ik de mogelijkheid gehad mij om te scholen naar ICT. Mijn security clearance en de grote interesse in computers waren zeker een pluspunt om aanvaard te worden voor de vele opleidingen. We werden tamelijk polyvalent gevormd. Er werd van ons verwacht dat we ons konden behelpen in heel wat deelaspecten van de ICT voor het geval dat er één van de collega’s vervangen zou moeten worden. De wetenschap dat we in oorlogsgebied opereerden is hier niet vreemd aan. (lacht) Cursussen netwerkbeheer, programmeren, hardware, security alsook bekabeling. Van alles moesten we een behoorlijke notie hebben. We hadden het geluk kwaliteitscursussen te mogen volgen in de NATO-School in Latina (Italië) bij Microsoft, Sun….. De beste leerschool echter waren mijn ervaringen binnen oorlogsgebied, waar ik heel lange werkdagen had en zelden een vrije dag.
- Binnen V-ICT-OR bent u aan actief lid en voorzitter van de werkgroepen pensource/Openstandaarden en Security, wat drijft je?
In tegenstelling tot mijn vorige werkgever is er binnen ons bestuur niet echt de mogelijkheid om met een vakgenoot te overleggen of gezamenlijke beslissingen te nemen. Je staat er overal en altijd alleen voor. Dit zal wel zo zijn voor de meeste van onze collega’s in andere besturen. Sinds de oprichting van V-ICT-OR heb ik die collegialiteit teruggevonden. Ik wil dan ook mijn steentje bijdragen aan het welslagen van V-ICT-OR.
- Heb je je bestuur moeten overtuigen om lid te worden?
Totaal niet, mijn secretaris is progressief en vond het dan ook vanzelfsprekend dat ik lid werd. Ik begrijp niet goed dat sommige besturen het lidmaatschap in vraag stellen. ICT is een sleutelfactor binnen het reilen en zeilen van een bestuur. Het is voor een lokale syteembeheerder bijna noodzakelijk om beroep te kunnen doen op de expertise van collega’s. De bijdrage aan V-ICT-OR is een peulschil in vergelijking wat men moet bijdragen voor sommige belangenverenigingen. Wat je in ruil krijgt voor het lidmaatschap zou alle twijfels moeten wegnemen.
- Eén van de hot topics binnen het ICT gebeuren in de lokale besturen zijn de minimale veiligheidsnormen voor de Kruispuntbank Sociale Zekerheid. Kan je de problematiek kort schetsen?
Dit is inderdaad een groot probleem, veel OCMW’s hebben gewoon niet de kennis in huis om die normen na te leven. Daarenboven heeft de overheid weinig voeling met wat er leeft binnen de OCMW’s. We nemen hen dat ook niet kwalijk en daarom ook hebben we aan de overheid onze diensten aangeboden om samen aan die problematiek te werken. De helpdesk KSZ maakt daar sinds kort gebruik van. Er zijn dan ook heel wat initiatieven gepland rond security (zie aankondiging werkgroep), initiatieven waarbij we ons ook kunnen beroepen op de deskundigheid van externen zoals de hogeschool Mechelen en Prof. Ir André Marien.
- Tot slot, heb je nog een tip voor de collega’s, al dan niet lid van V-ICT-OR?
(lacht) Natuurlijk wordt lid en zoek steun bij de enige organisatie in Vlaanderen die door en door op de hoogte is van het ICT-gebeuren binnen openbare besturen. Elk bij V-ICT-OR aangesloten bestuur krijgt een exemplaar van het boek Informatiebeveiliging binnen lokale besturen’ gratis tijdens V-ICT-OR Shopt IT3. Daarna kan men bestellen via de website (www.v-ict-or.be), aangesloten besturen € 4 (verzendingskosten), extra exemplaren of niet leden € 50.